یادداشت | شهیدِ پیش از شهادت

به گزارش نوید شاهد گلستان، در متن یادداشت حجت‌الاسلام شیخ قاسم دنکوب آمده است:
بسم الله الرحمن الرحیم
ما اگر شهادت را صرفاً به پایان حیات ظاهری و ریخته شدن خون محدود کنیم، از فهم ژرف‌ترین لایه‌های عاشورا محروم مانده‌ایم. حسین‌بن‌علی علیه‌السلام، وارث نبوت و امامت، شهید بود پیش از آنکه کشته شود. ندای ازلی «إِنَّ اللهَ شاءَ أَنْ یَراکَ قَتیلاً» پیش از آنکه شمشیری بر بدن او فرود آید، بر جان او فرود آمد.
این جمله قدسی که از زبان پیامبر (ص) به حضرت زینب (س) نقل شده، شهادت حسین را در مشیت الهی رقم‌خورده معرفی می‌کند؛ اما نه آن شهادتی که تنها با مرگ پایان می‌گیرد، بلکه آن شهادتی که با فنا در اراده‌ی حق آغاز می‌شود. حسین، شهید اراده‌ی الهی بود؛ چراکه خود را از پیش قربانی درگاه محبوب کرده بود.

عرفات؛ آغاز شهادت

دعای عرفه، سندی است از شکفتن یک جان عاشق. حسین علیه‌السلام، در صحرای عرفات، پرده از راز قرب برداشت؛ آن‌جا که گفت:
«إِلهی، أَخْرِجْنِی مِنْ ذُلِّ نَفْسِی، وَطَهِّرْنِی مِنْ شَکِّ رِیبَتِی...»
این عبارات، نه صرف نیایش، که خطبه‌ی شهادت بنده‌ای است در اعلا درجات انسانی در محضر معبود. در عرفات، حسین از خویش عبور کرد؛ و کسی که در این وادی از خود عبور کند، خود را در آستان حق فانی کرده است. او همان‌جا، همان ساعت، در خلوت خود با خدا، شهید شد.

عاشورا؛ ظهور شهادت در ساحت دنیا

روز عاشورا، تجلی شهادتی بود که پیش‌تر در عالمی دیگر تحقق یافته بود. وقتی حسین علیه‌السلام فرمود: «هیهات منّا الذلّة»، این جمله، تفسیر همان دعای عرفه بود. آن روز، بدن حسین با شمشیر شکافته شد، اما روح او پیش‌تر تسلیم امر الهی گشته بود.
عاشورا پایان یک حماسه نیست؛ بلکه صورت دنیایی یک باطن الهی است. جسم، خاک شد؛ اما پیام، افلاک را پیمود.

راهی که ادامه یافت: از عاشورا تا انقلاب اسلامی

شهیدان انقلاب اسلامی، دفاع مقدس، و شهدای مقاومت، هرکدام امتداد تاریخی و روحی همان جریان عاشورا هستند. شهید مطهری فرمود: حسین، خون را بر شمشیر پیروز کرد؛ و این پیروزی، تنها با کشته شدن نبود، بلکه با حضور در راهی بود که به حقیقت ختم می‌شد.
از حججی‌ها تا شهید همت، از سردار سلیمانی تا شهید سرایلو و خیل عظیم شهدا، هرکدام فرزندان معنوی حسین‌بن‌علی‌اند، نه به‌خاطر کشته شدن، بلکه به‌خاطر انتخاب همان راه؛ و مگر نه اینکه در زیارت عاشورا می‌خوانیم:
«وَ أَشْهَدُ أَنَّک قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاةَ وَ آتَیْتَ الزَّکاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ...»
این‌جاست که روشن می‌شود حسین علیه‌السلام، فقط قهرمان مظلومیت نیست؛ او معلم روش زیستن است؛ و شهادت، فقط مردن برای خدا نیست، بلکه زیستن برای اوست.

امروز ما و انتخاب مسیر

در مواجهه با وقایع امروز، از جنایات رژیم صهیونیستی در غزه تا توطئه‌های فرهنگی در داخل کشور، جامعه‌ی ما نیازمند بازخوانی «شهادت قبل از شهادت» است. شهدای ما، قبل از آنکه در میدان جنگ جان دهند، در خلوت خویش، عارفانه انتخاب کرده‌اند؛ و این، همان جوهره‌ای است که از حسین علیه‌السلام به آنها رسیده است.
حسین، مدرسه‌ای است که در آن «عبودیت» آموزش داده می‌شود، نه فقط «مظلومیت»؛ و امروز، اگر می‌خواهیم حسینی باشیم، باید پیش از آنکه بمیریم، در راه او کشته شویم؛ کشته‌ی نفس، کشته‌ی دنیا، و فانی در امر محبوب.

سخن پایانی

ما تا حسین را تنها در دشت نینوا ببینیم، عاشورا را تکرار نخواهیم کرد. باید او را در مسیر امامت و ولایت و همچنین در دعای عرفه بشناسیم، در لحظه لحظه وقایع عاشورا.

«إِلهِی، مَتى أَنْقَلِبُ إِلَیْکَ مَقْلِبَ الْعَائِذِ مِنْ سَخَطِکَ، الرّاجِی لِرِضَاک؟»

 حجت‌الاسلام حاج قاسم دنکوب 
سرپرست بنیاد شهید و امورایثارگران استان گلستان